PLN/CHF
Ostatnie miesiące przyniosły istotne zmiany w świecie finansowym, zwłaszcza dla osób posiadających kredyty we frankach szwajcarskich. W centrum uwagi znalazły się ugody frankowe, zawierane masowo przez kredytobiorców w latach 2021-2022. Zmiana klimatu prawno-finansowego, szczególnie po decyzji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z grudnia 2023 roku, wywołała nową falę dyskusji i działań ze strony kredytobiorców. Trybunał, orzekając o nieuczciwości praktyk bankowych wobec klientów posiadających kredyty we frankach, otworzył drzwi do nowych interpretacji i możliwości odwoływania się od dotychczasowych ugód.
W tym kontekście, środowiska internetowe i forach dyskusyjnych zaczęły roić się od informacji, porad i spekulacji dotyczących możliwości wycofania się z niekorzystnych ugód. Kredytobiorcy, którzy wcześniej przeszli na wysoko oprocentowane kredyty złotowe z WIBOR-em, nagle odkryli, że mogą mieć szansę na bardziej sprawiedliwe rozstrzygnięcia swoich spraw. Kluczowe stało się pytanie: czy i jak można podważyć wcześniej zawarte ugody?
Artykuł ten zagłębia się w tę kwestię, analizując najnowsze wydarzenia i wyroki, a także badając opinie ekspertów i historie osób dotkniętych problemem. Poruszymy również temat taktyk stosowanych przez banki, które teraz, w świetle nowych informacji, mogą wydawać się bardziej kontrowersyjne i podważalne. Czy nadchodzi czas sprawiedliwości dla frankowiczów?
Przełomowe Orzeczenia TSUE a Strategie Banków: Nowe Perspektywy dla Frankowiczów
W świetle powyższych informacji, historia ugód frankowych nabiera nowego wymiaru. Już od połowy lutego 2023 roku, po opublikowaniu opinii Rzecznika Generalnego TSUE, zapowiadało się, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zmieni krajobraz prawny dotyczący kredytów we frankach szwajcarskich. W swojej opinii do sprawy C-520/21, TSUE zasygnalizował, że banki nie będą miały prawa do wynagrodzenia za korzystanie z kapitału z tytułu abuzywnych umów frankowych. Decyzja ta została utwierdzona wyrokiem z 15 czerwca 2023 r., kiedy Trybunał odpowiedział na pytanie warszawskiego sądu dotyczące potencjalnych roszczeń banków, w tym waloryzacji.
W reakcji na te wydarzenia, sektor bankowy zamiast przyjąć postawę pokutną, przystąpił do ofensywy. Rozpoczął intensywną kampanię medialną, promując ugody jako preferowane rozwiązanie wobec procesów sądowych. W tym kontekście, Frankowicze byli bombardowani przekonującymi argumentami o rzekomych korzyściach z ugody, w tym rezygnacji banku z dodatkowych roszczeń o wynagrodzenie lub waloryzację kapitału. Prawnicy bankowi wykorzystywali każdą okazję, by przekonywać o rzekomym prawie banków do domagania się zwrotu kapitału w wysokości zwaloryzowanej, np. wskaźnikiem inflacji.
Ta agresywna kampania medialna miała swoje konsekwencje. Wiele osób posiadających kredyty we frankach, pod wpływem strachu przed gigantycznymi roszczeniami, zdecydowało się na zawarcie ugody. Tymczasem, kancelarie frankowe wzywały do ostrożności wobec propozycji banków, jednak nie wszyscy kredytobiorcy uwzględnili te ostrzeżenia. Wielu z nich dziś żałuje, że po raz kolejny uległo presji banków.
Sytuacja zmieniła się radykalnie 11 grudnia 2023 roku, kiedy TSUE wydał postanowienie w sprawie C-756/22. Trybunał stwierdził jednoznacznie, że bankom nie przysługuje prawo do ekstra roszczeń z tytułu nieuczciwych umów kredytowych. Jedyne, czego mogą się domagać, to zwrot wypłaconego kapitału, ewentualnie powiększony o odsetki za opóźnienie, należne dopiero od daty wezwania kredytobiorcy do zapłaty. Tym samym, stało się jasne, że banki stosowały taktykę zastraszania, bazując na fikcyjnych roszczeniach, które nie miały oparcia w prawie.
Ten zwrot w sprawie ugód frankowych otwiera nowe możliwości dla tysięcy kredytobiorców. Wydaje się, że teraz, bardziej niż kiedykolwiek, konsument ma realne szanse na sprawiedliwe potraktowanie i uwolnienie się od niekorzystnych warunków narzuconych przez banki. Czy to oznacza, że nadchodzi czas na masowe odwoływanie się od ugód?
Nowe Możliwości i Odszkodowania dla Frankowiczów po Orzeczeniach TSUE
W kontynuacji naszej analizy spraw frankowych, kolejne przełomowe wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej rzuciły nowe światło na sytuację kredytobiorców. Wyroki z 7 i 14 grudnia do spraw C-140/22 oraz C-28/22 były niczym czara goryczy dla frankowiczów, którzy zorientowali się, jak wiele stracili, podejmując pochopne decyzje o ugoda z bankami. Te wyroki TSUE otworzyły frankowiczom drogę do odzyskania pełnych ustawowych odsetek za opóźnienie.
Zgodnie z tymi orzeczeniami, sądy nie mogą już pozbawiać kredytobiorców frankowych części odsetek za opóźnienie, które należą im się od momentu przedsądowego wezwania do zapłaty lub od doręczenia bankowi odpisu pozwu. Co więcej, wykluczone zostało wymaganie dodatkowego oświadczenia o woli unieważnienia umowy, a banki nie mogą skutecznie zgłaszać zarzutu zatrzymania w celu pozbawienia kredytobiorców prawa do odsetek za opóźnienie. W rezultacie, frankowicze procesujący się z bankami mają prawo do ustawowych odsetek za cały czas trwania sporu, z roczną stawką wynoszącą aż 11,25%. Ta sytuacja staje się dodatkową korzyścią z wygranej w sądzie, rekompensując czas oczekiwania na wyrok i pokrywając koszty sądowe oraz honoraria prawne.
W świetle tych wyroków, argumentacja banków, że ugody są korzystniejsze finansowo niż procesy sądowe, traci swoją moc. Frankowicze zyskali nową, potężną broń w swojej walce o sprawiedliwość.
Dodatkowo, wyrok TSUE w sprawie C-520/21 otworzył frankowiczom kolejną ścieżkę – możliwość dochodzenia od banków odszkodowań wykraczających poza zwrot rat kapitałowo-odsetkowych, opłat i prowizji związanych z kredytem oraz zapłatę odsetek za opóźnienie. Teoretycznie, konsumenci pokrzywdzeni przez banki mogą teraz domagać się odszkodowań za straty finansowe i niematerialne, wynikające z nieuczciwych praktyk bankowych, a nawet wynagrodzenia za to, że bank obracał środkami pochodzącymi z wpłacanych rat.
Nie dziwi zatem fakt, że osoby, które zostały wmanewrowane w nieuczciwe ugody, teraz aktywnie szukają sposobów na ich podważenie. Frankowicze, którym przez lata odmawiano sprawiedliwości, teraz zdają się odzyskiwać kontrolę nad swoimi finansami i życiem. W dalszej części artykułu przyjrzymy się szczegółowo możliwościom, które otwierają się przed kredytobiorcami, oraz konsekwencjom tych orzeczeń dla sektora bankowego.
Kwestia Podważania Ugód z Bankami: Perspektywy Frankowiczów
W obliczu najnowszych wyroków TSUE, tysiące Frankowiczów zadaje sobie pytanie: czy możliwe jest podważenie ugody zawartej z bankiem? Ta kwestia jest szczególnie paląca, biorąc pod uwagę historię, jaką przeszły umowy kredytowe waloryzowane kursem franka szwajcarskiego.
Z analizy przeprowadzonej przez eskpertów wynika, że banki przez lata wprowadzały klientów w błąd, sugerując, że kredyty we frankach szwajcarskich są bezpieczne i korzystne. Afera związana z tego typu kredytami miała miejsce już w latach 80-tych w Australii, a później także we Włoszech. Dlatego banki, oferując w Polsce w pierwszej dekadzie XXI wieku umowy powiązane z kursami walut obcych, były świadome potencjalnych wad prawnych i nieuczciwości tych produktów, przerzucając całe ryzyko na klientów. Doradcy bankowi często przedstawiali frank szwajcarski jako najbardziej stabilną walutę na świecie, pomimo że w latach 1994-2004 kurs CHF względem PLN wzrósł o ponad 100%.
W tej sytuacji, kiedy banki udało się wmanewrować ponad 700 tys. Polaków w nieuczciwe kredyty, pojawiła się analogiczna sytuacja z ugoda. Frankowicze, którzy zdecydowali się na ugody, teraz zastanawiają się, czy istnieje możliwość ich podważenia. Prawnicy wskazują, że może to być trudne, zwłaszcza jeśli ugoda została zawarta przed Sądem Polubownym przy KNF lub przed sądem powszechnym. Jednakże istnieje pewna nadzieja, zwłaszcza jeśli bank wprowadził kredytobiorcę w błąd.
Kluczowe może okazać się pytanie, czy obietnica zrzeczenia się przez bank dodatkowych roszczeń o wynagrodzenie lub waloryzację w zamian za ugoda nie stanowiła celowego wprowadzenia konsumenta w błąd. Po wyroku TSUE w sprawie C-520/21, tego rodzaju praktyki mogą być postrzegane jako agresywne i wprowadzające konsumenta w błąd, ograniczając jego swobodę wyboru i możliwość podjęcia świadomej decyzji. Trudno też doszukać się w ofertach ugodowych banków jasnych wyliczeń dotyczących korzyści z unieważnienia umowy w sądzie i prawdopodobieństwa wydania przez sąd takiego rozstrzygnięcia.
W świetle tych informacji, argumenty banków dotyczące korzyści z ugody wydają się być podważone. Frankowicze mają teraz silniejszą pozycję do kwestionowania ugód, zwłaszcza w kontekście nowych wyroków TSUE. W dalszej części artykułu przyjrzymy się szczegółowo potencjalnym strategiom prawnych, jakie mogą podjąć kredytobiorcy, by podważyć niekorzystne ugody i odzyskać sprawiedliwość finansową.
