Darmowy kredyt brzmi jak Utopia, a jednak, takie rozwiązanie nie jest zarezerwowane tylko dla frankowiczów i wcale nie jest trudne do zastosowania. Sprawy z zakresu kredytów frankowych pokazały, że banki nie są idealne (delikatnie mówiąc) i że wiele ich działaniom można zarzucić, a z czasem okazało się również, że nie tylko w przypadku umów frankowych banki dopuszczały się nieprawidłowości, lecz, że takie działania stanowią nową normę wśród kredytodawców, którzy czują się tak naprawdę bezkarni. Sankcja darmowego kredytu uregulowana została przepisami ustawy o kredycie konsumenckim, przepisy wprost więc stanowią kto i kiedy może z tej instytucji skorzystać, warto zatem przyjrzeć się tym regulacjom, gdyż to, że opłaca się z niej korzystać, jest wręcz oczywiste.
Dla kogo darmowy kredyt?
Ustawa o kredycie konsumenckim obowiązuje od grudnia 2011 r., a mimo to, dopiero teraz rozwiązania w niej zawarte zaczynają być dostrzegane i stosowane, sprawdza się więc w tym przypadku zasada „lepiej późno niż wcale”. Powołana ustawa zawiera regulacje dotyczące tzw. sankcji darmowego kredytu, co oznacza, że w określonych przypadkach, gdy kredytodawca naruszy ciążące na nim obowiązki, kredytobiorca zobowiązany będzie do zwrotu tylko samej kwoty udzielonego kredytu, bez odsetek i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy. Darmowy kredyt jest więc karą dla instytucji kredytowej za działanie wbrew obowiązującym przepisom, żeby jednak kredytobiorca mógł z tej sankcji skorzystać, muszą zostać spełnione przesłanki zawarte w ustawie.
Najistotniejszą kwestią jest, że z sankcji darmowego kredytu może skorzystać tylko konsument, a więc osoba fizyczna, która zaciągnęła kredyt lub pożyczkę w celach prywatnych, nie związanych z prowadzeniem działalności zarobkowej. Z opcji darmowego kredytu nie skorzysta więc np. osoba, która prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, a która pieniądze z kredytu spożytkowała na inwestycje w ramach prowadzonej firmy.
Sankcja darmowego kredytu odnosi się tylko do umów o kredyt konsumencki, i tutaj ważna kwestia, za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności: umowę pożyczki; umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego; umowę o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego, jeżeli konsument jest zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia; umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia oraz umowę o kredyt odnawialny.
Ustawodawca wprowadził tutaj również pewne ograniczenie dotyczące kwoty, przepisy wprost bowiem stanowią, że przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł, więc w przypadku wyższych kredytów skorzystanie z sankcji darmowego kredytu nie będzie możliwe.
Ostatnie ograniczenie w uzyskaniu darmowego kredytu dotyczy natomiast terminów, gdyż, po pierwsze, rozwiązania zawarte w ustawie odnoszą się tylko do kredytów i pożyczek zaciągniętych, gdy regulacje te już obowiązywały, a więc od dnia 18 grudnia 2011 r., a po drugie, uprawnienie kredytobiorcy do złożenia oświadczenia o zwrocie kredytu bez odsetek i dodatkowych kosztów, wygasa po upływie roku od dnia wykonania umowy, a więc stosowne oświadczenie należy złożyć najpóźniej w przeciągu roku od dnia spłaty kredytu.
Gdy wszystkie powyższe okoliczności zostaną spełnione, a bank dopuścił się naruszeń, kredytobiorca może skorzystać z sankcji darmowego kredytu i wtedy, oddaje on do banku tylko kwotę uzyskanego kapitału kredytu (dalsze raty spłaca bez dodatkowych opłat), bank natomiast zobowiązany jest do zwrotu odsetek i innych kosztów, które kredytobiorca poniósł w związku z zawartą umową, przed złożeniem oświadczenia.
Za jakie naruszenia bank otrzyma sankcję darmowego kredytu?
Darmowy kredyt to dla kredytobiorcy najcięższa sankcja jaka może zostać nałożona na instytucję kredytową, dlatego też nie każde naruszenie ze strony banku będzie miało tak daleko idące konsekwencje. Sankcja darmowego kredytu zasadna jest tylko w przypadkach wprost wskazanych w ustawie, przyznać jednak należy, że katalog ten jest dość mocno rozbudowany, bank musi więc liczyć się z utratą zarobku, gdy:
– umowa o kredyt konsumencki nie została zawarta w formie pisemnej;
– umowa o kredyt konsumencki nie określa: imienia, nazwiska i adresu konsumenta, a także danych kredytodawcy i pośrednika kredytowego; rodzaju kredytu; czasu obowiązywania umowy; całkowitej kwoty kredytu; terminów i sposobu wypłaty kredytu; stopy oprocentowania kredytu, warunków stosowania tej stopy, a także okresów, warunków i procedury zmiany stopy oprocentowania wraz z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu; rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania oraz całkowitej kwoty do zapłaty przez konsumenta, która ustalona została w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia; zasad i terminów spłaty kredytu, w szczególności kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy; informacji o innych kosztach, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności o opłatach, w tym opłatach za prowadzenie jednego lub kilku rachunków, na których są zapisywane zarówno transakcje płatności, jak i wypłaty, łącznie z opłatami za korzystanie ze środków płatniczych zarówno dla transakcji płatności, jak i dla wypłat, prowizjach, marżach oraz kosztach usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki, na jakich koszty te mogą ulec zmianie; rocznej stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, warunków jego zmiany oraz ewentualnie innych opłat z tytułu zaległości w spłacie kredytu; sposobu zabezpieczenia i ubezpieczenia spłaty kredytu, jeżeli umowa je przewiduje; terminu, sposobu i skutków odstąpienia konsumenta od umowy, obowiązku zwrotu przez konsumenta udostępnionego przez kredytodawcę kredytu oraz odsetek; prawa konsumenta do spłaty kredytu przed terminem oraz procedury spłaty kredytu przed terminem; informacji o prawie kredytodawcy do otrzymania prowizji za spłatę kredytu przed terminem i o sposobie jej ustalania, o ile takie prawo zastrzeżono w umowie;
– wymogów formalnych: umowy o kredyt wiązany lub w formie odroczonej płatności, umowy w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym oraz umowy przewidującej odroczenie płatności;
– pozaodsetkowych kosztów kredytu, parametrów obliczeń w przypadku odroczenia spłaty zadłużenia i parametrów obliczeń w przypadku udzielenia kolejnych kredytów.
Naruszenie | Konsekwencje |
---|---|
Umowa o kredyt konsumencki nie została zawarta w formie pisemnej | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Umowa o kredyt konsumencki nie określa podstawowych informacji | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Wymogi formalne nie zostały spełnione | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Pozaodsetkowe koszty kredytu nie są jasno określone | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Parametry obliczeń w przypadku odroczenia płatności nie są jasno określone | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Parametry obliczeń w przypadku udzielenia kolejnych kredytów nie są jasno określone | Bank narażony na sankcję darmowego kredytu |
Skorzystanie z darmowego kredytu jest bardzo proste, gdy bowiem kredytobiorca dostrzeże choć jedno z powyższych uchybień, wystarczy, że złoży pisemne oświadczenie i wówczas, zwraca kredyt bez odsetek i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy w terminie i w sposób ustalony w umowie. Jednym kosztem, który pozostaje po stronie kredytobiorcy, to koszty ustanowienia zabezpieczenia kredytu przewidziane w umowie.