Jeszcze dekadę temu frankowicze czuli się osamotnieni w walce z bankami. Dziś role się odwróciły – to bankowcy zaczynają mieć koszmary o salach sądowych, a prawnicy przeżywają prawdziwe El Dorado. Gdy sądy unieważniają masowo wadliwe umowy kredytowe, na rynku prawniczym zapanował dziki zachód. Z jednej strony doświadczone kancelarie wygrywają setki spraw i zapewniają klientom spokój. Z drugiej – pojawił się wysyp „okazji” spod znaku „0 zł opłat na start”, za które nieświadomi kredytobiorcy mogą zapłacić słono po fakcie. Jak w 2025 roku mądrze wybrać prawnika do sprawy frankowej, aby samemu nie wpaść z deszczu pod rynnę? Oto przegląd aktualnych stawek, modeli rozliczeń i pułapek rynkowych, a także komentarz finansowego eksperta o paradoksach tej sytuacji.
Ile kosztuje prowadzenie sprawy frankowej w 2024–2025?
W ostatnich latach koszty obsługi prawnej spraw frankowych istotnie wzrosły – prawnicy wskazują tu choćby ~50% skumulowanej inflacji od 2016 r.. Typowy model rozliczeń to opłata wstępna + premia za sukces, płatna dopiero po wygranej. Rozstrzał cen jest jednak ogromny. W 2024 r. łączny koszt obsługi sprawy frankowej w renomowanej kancelarii wynosił od ok. 10 tys. zł do 60 tys. zł i w 2025 r. kwoty te są podobne. Kwota zależy m.in. od skomplikowania przypadku (standardowa umowa czy nietypowa klauzula, status konsumenta itp.) oraz renomy kancelarii.
Modele płatności w praktyce. Na rynku można spotkać różne podejścia do wynagrodzenia prawnika za sprawę frankową:
- Model tradycyjny (umiarkowany): znacząca opłata początkowa (np. 10–20 tys. zł) oraz niewielka premia za sukces, najczęściej 3–5% od wygranej. Część kancelarii zamiast procentu umawia się na zatrzymanie kosztów zasądzonych od banku i np. ułamek odsetek ustawowych. Taki model preferują duże, doświadczone kancelarie adwokackie – dzięki wyższemu wkładowi na start mogą pozwolić sobie na niski success fee. W efekcie całkowita kwota do zapłaty jest przewidywalna i w dużej mierze zwracana przez bank po wygranej.
- Model „success fee” (agresywny): zerowa lub symboliczna opłata wstępna (rzędu 0–2 tys. zł) i wysoka premia za sukces – zwykle 15–30% od uzyskanej korzyści. Ten schemat stosują głównie nowe podmioty (często spółki z o.o. niebędące klasycznymi kancelariami). Klientów kuszą hasłem „nic nie płacisz za prowadzenie sprawy”, ale po wygranej odbijają to sobie z nawiązką.
Jak wynika z powyższego, ten sam kredyt może wygenerować zupełnie różne koszty w zależności od umowy z pełnomocnikiem. Dla zobrazowania: przy wartości sporu ok. 380 tys. zł (przykład kredytu 200 tys. + ~180 tys. spłaconych odsetek), premia 25% to aż 95 tys. zł success fee. Gdy taką stawkę stosuje pseudo-kancelaria z minimalną opłatą wstępną, frankowicz sumarycznie zapłaci ponad 100 tys. zł wynagrodzenia! . Tymczasem renomowana kancelaria może zażądać np. 11 tys. zł opłaty początkowej + 3% premii, co da ~22,4 tys. zł, z czego sporą część pokryje bank (zasądzone ~18,9 tys. zł kosztów) – ostatecznie klient dopłaci jedynie ok. 3,5 tys. zł z własnej kieszeni. Różnica jest kolosalna.
Pułapki tanich ofert: „0 zł + success fee”
Zerowe opłaty to złudzenie. Hasła typu „prowadzenie sprawy za 0 zł – płacisz tylko po wygranej” działają na wyobraźnię zestresowanych kredytobiorców. Wielu myśli: „Skoro kancelaria nie chce ani grosza na starcie, musi być pewna zwycięstwa!”. Niestety to pułapka. W praktyce firmy oferujące 0 zł lub symboliczne kwoty (kilkaset złotych) na początku zazwyczaj żądają bardzo wysokiej prowizji po wygranej. Częste są oferty success fee 25–30% od wartości sporu. Co gorsza, niektóre spółki z o.o. sprytnie definiują „korzyść klienta” tak, by maksymalizować swoją prowizję – np. wliczając do niej nie tylko zwrot rat, ale i umorzony kapitał kredytu. W efekcie premia 25% może być naliczona od sumy wpłaconych rat + całego długu (jakby klient „zyskał” równowartość umorzonego kredytu), co daje absurdalnie wysoką kwotę do zapłaty pełnomocnikom. Realnie frankowicz takich pieniędzy nie otrzymuje do ręki – po prostu nie musi spłacać reszty kredytu – ale prowizyjna pseudo-kancelaria i tak policzy od tego swój procent!
Niska cena = niższa jakość. Dlaczego w ogóle istnieją oferty „za darmo”? Odpowiedź tkwi w cięciu kosztów jakości. Spółki niebędące kancelariami adwokackimi często zatrudniają najtańszych prawników, aplikantów, a nawet studentów do prowadzenia spraw. Omijają kodeks etyki adwokackiej (który zakazuje uzależniania całego wynagrodzenia od wyniku), bo formalnie nie są adwokatami. Klient bywa obsługiwany taśmowo – każda sprawa traktowana jest tak samo, bez indywidualnej analizy dokumentów (chyba że po to, by odrzucić te naprawdę trudne). Ryzyko? Jeśli trafi się mniej standardowy przypadek, niedoświadczony prawnik może sobie nie poradzić. Pseudo-kancelarie nastawione na masowość liczą na to, że przy 96–99% szans wygranej i tak zgarną prowizję – ale nie będą walczyć o niuanse. To nie oni później borykają się z ewentualnymi skutkami błędów, tylko klient.
Możesz stracić dużą część wygranej. W skrajnym scenariuszu korzystanie z pozornej „taniej” oferty może pochłonąć ogromną część tego, co frankowicz wywalczy od banku. Eksperci branżowi ostrzegają, że nie ma górnego limitu – nieetyczna firma może zażądać nawet 30% lub więcej korzyści i praktycznie przejąć pieniądze należne klientowi. Dlatego czytajmy dokładnie umowy z pełnomocnikami i nie dajmy się zwieść magicznym sloganom. Oto podstawowe środki ostrożności, które warto zastosować:
- Zawsze pytaj o pełne koszty – ile zapłacisz w przypadku wygranej oraz w przypadku przegranej (choć ta druga opcja jest dziś mało prawdopodobna). Uczciwa kancelaria wprost przedstawi oba warianty.
- Czytaj drobny druk umowy. Jeśli jakiś zapis jest niejasny, poproś o pisemne doprecyzowanie. Wszystkie obietnice i wyjaśnienia bierz na papier (mailowo lub w umowie) – w razie sporu łatwiej będzie dochodzić swoich racji.
- Weryfikuj doświadczenie firmy. Sprawdź, od kiedy działa dana kancelaria (np. w CEIDG/KRS) oraz czy posiada udokumentowane sukcesy – np. publikuje wyroki z sygnaturami. Unikaj podmiotów, które nie chwalą się konkretnymi osiągnięciami.
Renomowana kancelaria – przewaga mimo pewnych wygranych
Dlaczego płacić więcej, skoro “wszyscy wygrywają”? Faktycznie, statystyki są po stronie frankowiczów – w 2023 r. 97% wszystkich spraw przeciw bankom zakończyło się wygraną klientów, a w drugiej instancji odsetek sukcesów sięgnął 99%. Ba, na początku 2024 r. mówiono wręcz, że kredytobiorcy wygrywają 99% spraw i unieważniają umowy w całości w ~95% przypadków. Można więc pomyśleć, że wybór prawnika to formalność, bo „przy takiej przewadze i tak wygram”. Nic bardziej mylnego. Wygrana nie dzieje się automatycznie – wciąż trzeba solidnie poprowadzić proces, by sąd przyznał rację kredytobiorcy. Jak podkreślają eksperci, zwycięstwo jest na wyciągnięcie ręki tylko pod warunkiem, że kancelaria sumiennie i profesjonalnie podejdzie do sprawy. Innymi słowy, mając świetne karty, też można przegrać rozdanie przy złej grze.
Doświadczenie robi różnicę. Renomowana kancelaria, specjalizująca się od lat w sporach frankowych, dysponuje wiedzą i know-how popartym setkami procesów. Najlepsze zespoły prawnicze mają na koncie ponad 2500 wygranych spraw frankowych przeciw różnym bankom. Tak ograny adwokat wie, jak przekonać do nieważności umowy nawet sędziego, który dopiero zaczął orzekać w sprawach frankowych. Zna też praktyki banków – jest przygotowany na każdą ich sztuczkę procesową. Dzięki obyciu na sali sądowej w różnych regionach kraju, doświadczony pełnomocnik potrafi dostosować argumentację pod konkretny skład sędziowski (bo np. wie, jakie podejście ma dany sędzia). To przewaga, której nie widać w cenniku, ale ujawnia się, gdy tylko pojawia się komplikacja.
Kompleksowa obsługa od A do Z. Prawdziwie profesjonalna kancelaria nie kończy pracy na ogłoszeniu wyroku. Kluczowe jest skuteczne rozliczenie z bankiem po unieważnieniu kredytu. Dobry prawnik dopilnuje wykreślenia hipoteki z księgi wieczystej mieszkania (co bywa wyzwaniem, gdy bank nie chce wystawić listu mazalnego). Zadba, by klient nie musiał już płacić żadnych rat, a bank zwrócił wszystkie należne kwoty wraz z odsetkami. Co więcej – pomoże rozwiązać kwestie podatkowe czy wykreślenie BIK. Te czynności „po wyroku” mogą spędzać sen z powiek, jeśli kredytobiorca jest pozostawiony sam sobie. Renomowana kancelaria bierze odpowiedzialność za sprawę do samego końca, więc klient unika stresu związanego z formalnościami.
Co wyróżnia najlepszych prawników frankowych?
Warto kierować się kilkoma kryteriami przy wyborze pełnomocnika do unieważnienia kredytu CHF. Dobra kancelaria frankowa to taka, która:
- Ma udokumentowane sukcesy – najlepiej kilkaset lub więcej wygranych spraw z franków, w tym także trudnych i przeciw różnym bankom. Historię zwycięstw powinna potwierdzać np. galeria skanów wyroków z sygnaturami akt dostępna publicznie (na stronie, w social media).
- Specjalizuje się w tych sprawach – idealnie, jeśli to kancelaria adwokacka/radcowska skupiona na kredytach bankowych. Unikajmy prawników „od wszystkiego”. Najlepsi często prowadzą indywidualną praktykę lub spółkę osobową (partnerską), a nie masowy biznes w formie sp. z o.o..
- Działa ogólnopolsko i elastycznie. Doświadczony zespół podejmuje się prowadzenia spraw w sądach w całej Polsce – dzięki temu możemy wybrać fachowca z Warszawy czy Poznania, nawet mieszkając w innym mieście. Czołowe kancelarie załatwiają większość formalności zdalnie, a jeśli trzeba dojechać na rozprawę, umożliwiają rozliczenie kosztów dojazdu w rozsądny sposób.
- Jasno omawia warunki umowy. Uczciwy prawnik już na etapie rozmów wstępnych wyjaśni, z czego składa się honorarium (opłata początkowa, success fee, ewentualne koszty sądowe) i poda orientacyjną kwotę całkowitą. Nie obraża się, gdy klient dopytuje o zapisy umowy – wręcz zachęca do rozwiania wszelkich wątpliwości. Taka transparentność buduje zaufanie.
Nie tylko wyrok: ugoda i dodatkowe korzyści
Czy warto rozmawiać o ugodzie? Jeszcze parę lat temu pozwanie banku oznaczało spalanie mostów – żadnych rozmów o ugodzie po złożeniu pozwu. Teraz to się zmienia. Banki coraz częściej proponują ugody nawet w trakcie trwania procesu (tzw. „frankowe ugody sądowe”) – nierzadko tuż przed ogłoszeniem wyroku I instancji. Co istotne, warunki takich spóźnionych ofert bywają dużo lepsze niż wcześniejsze propozycje banków. To efekt miażdżącej linii orzeczniczej: gdy instytucje finansowe przegrywają 97–98% spraw, są zmuszone zaproponować klientom więcej, by powstrzymać ich przed pójściem do sądu. Przykładowo Bank Pekao wprowadził ugody, w których różnicę między kosztem kredytu frankowego a hipotetycznym złotowym (na 2%*) oddaje klientowi – co faktycznie cofa sporą część nadpłat i daje realną korzyść finansową, nie tylko przewalutowanie długu. Inne banki zaczęły negocjować indywidualne parametry: np. PKO BP deklaruje, że może obniżyć oprocentowanie po przewalutowaniu lub rozłożyć zwrot nadpłat na raty wedle potrzeb klienta.
Rola prawnika przy ugodzie. Paradoksalnie, choć celem prawnika jest wygrana w sądzie, dobry pełnomocnik nie przekreśla z góry możliwości ugody, jeśli ta byłaby naprawdę korzystna dla klienta. Doświadczony negocjator potrafi ocenić propozycję banku na chłodno: czy ugoda da niemal to samo co wyrok unieważniający umowę (lub więcej), czy może bank próbuje ugrać coś naszym kosztem? Bywa, że w trakcie procesu – zwłaszcza gdy wszystkie argumenty stoją po stronie kredytobiorcy – pojawia się okazja, by ugodzić się z bankiem na warunkach niewiele gorszych od potencjalnego wyroku. Wtedy pełnomocnik może pomóc wywalczyć drobne ustępstwa (np. pokrycie części odsetek przez bank czy rezygnację z jakiejś opłaty), aby klient zyskał pewność szybkiego rozwiązania sprawy bez ryzyka apelacji. Oczywiście, diabeł tkwi w szczegółach – dlatego tak ważne jest, by przy stole negocjacyjnym siedział prawnik znający dobrze realia frankowe. On wie, ile tak naprawdę frankowicz „ugra” w sądzie i czy dana oferta to okazja, czy lep na muchy.
Rozliczenie po unieważnieniu. Nawet przy braku ugody, po prawomocnym unieważnieniu kredytu trzeba rozwiązać kwestie finansowe z bankiem: wzajemny zwrot świadczeń (rat i kapitału), odsetki, koszty. Profesjonalna kancelaria odpowiednio przeprowadzi klienta przez ten etap, tak aby bilans był dla niego jak najkorzystniejszy. Przykładowo, obecnie sądy zasądzają na rzecz frankowiczów odsetki za cały okres trwania sporu (liczone od momentu doręczenia pozwu bankowi) – co znacząco zwiększa kwotę do odzyskania. Dobry prawnik dopilnuje, by bank te odsetki wypłacił i nie przeciągał sprawy. Podsumowując: jakość usług prawniczych mierzy się nie tylko samym wygraniem procesu, ale i tym, jak szybko i skutecznie klient odczuje finansową ulgę – czy będzie umiał rozliczyć się z bankiem i zamknąć rozdział frankowy raz na zawsze.
Podsumowanie:
Dla frankowiczów rok 2025 to czas niemal pewnych zwycięstw sądowych – ale też czas wyborów: jakiego prawnika wybrać i jak rozegrać końcówkę swojego „frankowego” dramatu. Warto zaufać doświadczonym kancelariom, nawet jeśli oznacza to wyższą opłatę na start. W ostatecznym rozrachunku to właśnie one pozwolą nam zaoszczędzić pieniądze, czas i nerwy. Unikajmy ofert z pozoru darmowych, bo mogą kosztować więcej niż sam kredyt. W świecie blisko 99% wygranych spraw nie chodzi już o to czy wygramy, ale jak na tym wyjdziemy. Dobry prawnik sprawi, że wygrana stanie się pełnym sukcesem – finansowym i życiowym. Banki przegrały tę batalię, lecz każdy frankowicz musi jeszcze we własnym zakresie dopilnować, by nie przegrać… na wyborze pełnomocnika.
