Reforma wskaźników referencyjnych w sektorze finansowym – przyspieszenie procesu odkładane na dalszy termin

Reforma wskaźników referencyjnych w sektorze finansowym jest jednym z najważniejszych wyzwań, przed którym stoi polski rynek. Komitet Sterujący Narodowej Grupy Roboczej ds. reformy wskaźników referencyjnych (KS NGR) niedawno podjął decyzję o wydłużeniu terminu realizacji tej reformy, dając sektorowi finansowemu więcej czasu na przygotowanie się do zmian. Jakie są konsekwencje tej decyzji i jak wpłynie ona na przyspieszenie procesu reformy?

Mapa Drogowa reformy wskaźników referencyjnych

Wcześniej ustalony termin zakończenia reformy wskaźników referencyjnych to rok 2025. Mapa Drogowa wskazywała na gotowość do zaprzestania kalkulacji i publikacji stawek WIBID i WIBOR, zastąpienie ich nową stawką risk free rate (RFR) oraz konwersję istniejących umów i instrumentów stosujących WIBOR. Jednak KS NGR zdecydował się wydłużyć ten termin do końca 2027 roku.

Głównym powodem wydłużenia terminu jest kwestia bezpiecznego przejścia przez proces reformy. KS NGR uznał, że sektor finansowy i jego uczestnicy potrzebują więcej czasu na przygotowanie się do odejścia od wskaźnika WIBOR. Wydłużenie terminu pozwoli na bardziej zrównoważone i płynne przejście przez jedną z największych reform rynku finansowego w ostatnich latach.

Wiceprzewodniczący KNF, Marcin Mikołajczyk, podkreślił, że wydłużenie terminu reformy wskaźników referencyjnych ma również na celu zapewnienie odpowiedniej edukacji uczestników rynku i konsumentów. Wprowadzenie nowej stawki RFR wymagać będzie dostosowania i zmiany w wielu umowach i instrumentach finansowych. Dłuższy termin pozwoli na lepsze przygotowanie się do tych zmian i zapewnienie pełnego zrozumienia dla wszystkich zainteresowanych stron.

Przyspieszenie tempa reformy

Mimo wydłużenia terminu reformy, sektor finansowy deklaruje chęć przyspieszenia tempa wprowadzania nowej stawki RFR. Zgodnie z zaktualizowaną Mapą Drogową, instytucje nadzorowane planują bardziej aktywne wychodzenie z produktami stosującymi wskaźnik RFR. Sektor deklaruje gotowość do wprowadzania takich produktów od około połowy 2024 roku. To przyspieszenie tempa reformy pozwoli na szybszą adaptację rynku finansowego do nowej stawki RFR.

Wydłużenie terminu reformy wskaźników referencyjnych daje również większą przestrzeń czasową na budowę rynku instrumentów zabezpieczających. Analizy przeprowadzone przez KNF wykazały, że na budowę tego rynku potrzeba więcej czasu niż zakładano wcześniej. Dłuższy termin pozwoli na budowę silnego i efektywnego rynku instrumentów pochodnych, który będzie w stanie operować nową stawką RFR w sposób bezpieczny.

Odejście od wskaźnika WIBID

Reforma wskaźników referencyjnych dotyczy nie tylko wskaźnika WIBOR, ale także wskaźnika WIBID. Sektor funduszy inwestycyjnych planuje oddolne odejście od stosowania stawki WIBID w najbliższych kwartałach. Nie ma przeszkód prawnych ani operacyjnych, które uniemożliwiałyby takie działanie. Zarówno przepisy europejskie, jak i krajowe, nie wymagają traktowania WIBIDu jako wskaźnika kluczowego. Fundusze inwestycyjne mogą zatem samodzielnie zdecydować o zaprzestaniu stosowania tej stawki.

W celu animowania rynku i promowania nowej stawki RFR, eksperci sugerują, że emisje Skarbu Państwa powinny rozpocząć się w oparciu o tę stawkę. Ministerstwo Finansów wyraziło gotowość do takiej emisji, jednak decyzja w tej sprawie należy do resortu. Emisje obligacji opartych o nową stawkę RFR mogą przyspieszyć adaptację rynku do tej nowej stawki.

Odejście od wskaźników WIBOR i WIBID

Wydłużenie terminu reformy wskaźników referencyjnych daje sektorowi finansowemu więcej czasu na przygotowanie się do zmian. Bezpieczne przejście przez proces reformy, szeroka edukacja uczestników rynku oraz przyspieszenie tempa wprowadzania nowej stawki RFR są głównymi czynnikami, które wpłynęły na tę decyzję. Odejście od wskaźników WIBOR i WIBID oraz emisje oparte o nową stawkę RFR to kroki, które mają zapewnić stabilność i efektywność rynku finansowego w Polsce.